Zrozumienie Gautama Buddha: od księcia do oświeconego jednego

Budda - znana również jako Gautama Buddha lub Siddhartha Gautama - jest jedną z najbardziej wpływowych postaci duchowych w historii. Urodzony jako książę w starożytnych Indiach, życie Buddy było naznaczone jego wyrzeczeniem się życia królewskiego, aby szukać głębszego zrozumienia egzystencji. Po osiągnięciu oświecenia poprzez medytację stał się „Buddą”, co oznacza „oświecony”. Jego nauki wywołały buddyzm, filozofię i religię, a następnie miliony na całym świecie. Ale kim dokładnie był Budda i czego on nauczył? Poza historią wielu ciekawy Buddy w szerszym kontekście duchowym - w tym powiązań z astrologią, numerologią, a nawet zwierzętami duchowymi.

W tym szeroko badanym przewodniku zbadamy historię życia Buddy, jego podstawową filozofię i sposób, w jaki tradycja buddyjska przeplata się z ezoterycznymi praktykami. Omówimy także znaczenie posągów Buddy (zastanawiał się kiedyś, co reprezentuje posąg Buddy? ) I dlaczego pozostają one popularne. Na koniec zawarliśmy kompleksową sekcję FAQ, aby odpowiedzieć na wspólne pytania. Wyruszmy w tę podróż zrozumienia, kim był Budda i co symbolizuje zarówno w perspektywie historycznym, jak i mistycznym.

Kim był Budda? Przegląd życia Buddy

Budda (ur. Siddhartha Gautama , znany również jako Gotama Buddha) był nauczycielem duchowym, który mieszkał w 6-5 wieku p.n.e. w Azji Południowej. Według historycznych relacji i legendy buddyjskiej urodził się jako książę w królestwie w pobliżu granicy współczesnego Nepalu. Wychowany w luksusie młoda Siddhartha była osłonięta przez ojca przez ojca. Jednak po wyruszeniu przed ścianami pałacu spotkał „cztery znaki” - starego człowieka, chorego człowieka, martwego ciała i wędrującego ascetyka. Te zabytki ujawniły mu powszechną prawdę cierpienia i przejściową naturę światowych przyjemności. Zdecydowany znaleźć rozwiązanie ludzkiego cierpienia, Siddhartha wyrzekł się życia królewskiego w wieku 29 lat, pozostawiając żonę i niemowlę, i stał się wędrującym mnichem w poszukiwaniu prawdy.

Przez lata Siddhartha praktykował poważne wyrzeczenia i medytację pod różnymi nauczycielami. Ostatecznie przyjął środkową drogę między odpustem a ekstremalnym ascezyzmem. Pewnej fatalnej nocy, medytując pod drzewem Bodhi, osiągnął oświecenie - głęboką realizację natury życia, śmierci i egzystencji. W tym momencie Siddhartha Gautama stał się „ Buddą ”, co w sanskrycie dosłownie oznacza „ przebudzony ”. Obudził się do prawdziwego zrozumienia, osiągając stan nirwany (wyzwolenie od cierpienia) .

Zamiast wycofywać się w błogość, Budda postanowił spędzić resztę życia, ucząc innych do oświecenia. Został wędrującym nauczycielem z rosnącą społecznością uczniów, dzieląc się spostrzeżeniami na temat etyki, uważności i mądrości. Budda podróżował przez równinę Ganges (w dzisiejszych Indiach i Nepalu) przez około 45 lat, ustanawiając monastyczną Sangha (społeczność) i przekazując Dharma (nauki). Wyjaśnił, że każda osoba - niezależnie od kasty lub statusu - może osiągnąć wyzwolenie poprzez zrozumienie i praktykę.

Budda zmarł w wieku 80 lat, osiągając parinirwanę (final nirwana) po śmierci. Uczeni umieszczają swoje życie mniej więcej między 563 p.n.e. a 483 p.n.e., choć dyskutowane są dokładne daty. Ważne jest dziedzictwo, które opuścił: „dharmy” , które przeniosło się przez wieki, kierując niezliczonymi ludźmi w kierunku współczucia, pokoju i wglądu.

Ważne jest, aby zauważyć, że buddyści nie uważają Buddy za Boga. Jest raczej czczony jako niezwykła istota ludzka, która osiągnęła najwyższy cel duchowy. Jak zobaczymy, jego tytuł „Budda” oznacza oświecone, które każdy może potencjalnie osiągnąć dzięki wysiłku. W następnych sekcjach wyjaśnimy imię i tożsamość Buddy, a następnie zanurzymy się w mądrości, którą podzielił i jej powiązanie z różnymi aspektami mistycznymi.

Historyczne tło Siddhartha Gautama

Siddhartha Gautama, znany również jako Budda, urodził się w VI lub V wieku p.n.e. w Lumbini, małym miasteczku w obecnie Nepalu. W tym czasie subkontynent indyjski był mozaiką małych królestw i republik, a królestwo Shakya było jednym z nich. Królestwo Shakya było małą republiką rządzoną przez Radę Starszych, a ojciec Siddharthy, Suddhodana, był wybitnym przywódcą tej rady.

Historyczny kontekst narodzin Siddhartha jest znaczący, ponieważ był to okres głębokiej transformacji społecznej i kulturowej na subkontynencie indyjskim. Okres wedyjski, który rozpoczął się około 1500 rpne, dobiegł końca, ustępując miejsca epoki naznaczonej urbanizacją, handlem i wzrostem nowych ruchów filozoficznych i religijnych. To dynamiczne środowisko przygotowało gruntowno do pojawienia się buddyzmu, gdy ludzie zaczęli kwestionować tradycyjne praktyki wedyjskie i szukać nowych ścieżek do duchowego spełnienia.

Wczesne życie i wyrzeczenie

Siddhartha urodził się w życiu bogactwa i przywileju, otoczonym luksusami pasującymi do księcia. Jego wczesne lata spędzono w granicach pałacu, chronione przed surowymi rzeczywistością świata zewnętrznego. Jednak, gdy dorastał, Siddhartha coraz bardziej zdaje sobie sprawę z powierzchowności swojej osłoniętej egzystencji i zaczął kwestionować prawdziwy sens życia.

W wieku 29 lat Siddhartha spotkała „cztery zabytki”, które na zawsze zmieniłyby jego perspektywę: starca, chory, zwłoki i wędrujący ascetyczny. Te spotkania ujawniły mu nieuniknione prawdy starzenia się, choroby, śmierci i możliwości wyzwolenia duchowego. Głęboko poruszony, Siddhartha postanowił wyrzekać się swoje życie królewskie, pozostawiając swoją żonę i niemowlę, i wyruszył w dążenie do duchowego oświecenia.

Przez następne sześć lat Siddhartha praktykował ciężki ascezy, studiując pod różnymi nauczycielami i eksperymentując z różnymi dyscyplinami duchowymi. Pomimo rygorystycznych wysiłków odkrył, że ekstremalny samozapytał nie prowadził do odpowiedzi, których szukał. Ta realizacja skłoniła go do poszukiwania bardziej zrównoważonego podejścia, oznaczając początek jego podróży w kierunku oświecenia.

Czy nazywał się Siddhartha Gautama?

Tak - „Gautama” (lub Gotama w Pali) była rodzinną nazwą klanu historycznego Buddy. Jego osobiste imię to Siddhartha (sanskryt) lub Siddhattha (w Pali), co oznacza „Ten, który osiągnie swój cel”. Tak więc często nazywany jest Siddhartha Gautama. Po swoim oświeceniu stał się znany przez tytuły: najczęściej „Budda” (oświecony), a także Shakyamuni Buddha, co oznacza „szałwię klanu Shakya”. Shakya to imię Republiki Plemiennej, w której się urodził, a Muni oznacza mędrca. To odróżnia go od innych postaci, które są również nazywane „buddami” w doktrynie buddyjskiej.

Nazwa Gautama Buddha zasadniczo oznacza „Buddę z rodziny Gautama”. W starożytnych Indiach Gautama był jego nazwiskiem, podczas gdy Siddhartha była jego imieniem. Czasami nazywa się także Bhagavat (co oznacza „błogosławiony jeden” lub „Pan”) w tekstach i nazywał siebie Tathāgata, często interpretowaną jako „ten, który w ten sposób przyszedł/odszedł” - oznaczając ten, kto przybył do prawdy.

Interesujące jest to, że „Budda” to tytuł, a nie nazwisko. Pochodzi z sanskryckiego korzenia Budha , co oznacza „obudzić” lub „wiedzieć”. Zatem Budda jest opisywny dla swojego oświeconego stanu. Zanim ludzie nazywali go „Buddą”, nazywali go Siddhartha Gautama lub ascetyczną Gautamę. Dopiero po swoim oświeceniu w Bodh Gaya zdobył tytuł, którego używamy dzisiaj.

Podsumowując, Gautama Buddha = Siddhartha Gautama, Budda. „Gautama” identyfikuje jego linię, a „Budda” honoruje jego osiągnięcie. Wiedza o tym pomaga uniknąć zamieszania, ponieważ od czasu do czasu możesz usłyszeć o innych „buddach” w buddyzmie (na przykład Maitreya, przyszły Budda). Ale Gautama Budda odnosi się konkretnie do historycznego założyciela buddyzmu - tego, który żył w V wieku pne i uczył ścieżki do nirwany.

Życie ascetyczne i przebudzenie

Dążenie Siddhartha Gautama do oświecenia doprowadziło go do praktykowania intensywnej medytacji i ascetyzmu. W końcu osiadł pod drzewem Bodhi w Bodh Gaya w Indiach, zdeterminowany, aby osiągnąć ostateczne zrozumienie istnienia. To tutaj, w pełni księżyca miesiąca Vaisakha, Siddhartha osiągnęła oświecenie, przekształcając się w Buddę, „obudzoną”.

Przebudzenie Buddy było głębokim i transformacyjnym doświadczeniem. Uświadomił sobie cztery szlachetne prawdy, które stanowią kamień węgielny filozofii buddyjskiej: prawdę cierpienia, przyczynę cierpienia, koniec cierpienia i ścieżka prowadząca do końca cierpienia. To głębokie zrozumienie natury cierpienia i ścieżki do wyzwolenia stały się podstawą jego nauk.

Budda podkreślił znaczenie środkowej drogi, ścieżkę równowagi i moderacji, która unika skrajności siebie pobłażania i własnej wartości. Nauczył, że uważność, medytacja i kultywacja mądrości są niezbędnymi składnikami ścieżki duchowej. Jego nauki były nie tylko teoretyczne, ale praktyczne, oferując wyraźną i możliwą do działania ścieżkę do oświecenia.

Życie Buddy charakteryzowało się jego bezgraniczne współczucie i głęboką mądrość. Resztę życia spędził podróżując i nauczając, ustanawiając społeczność buddyjską i prowadząc niezliczone osoby w ich duchowych podróżach . Jego dziedzictwo nadal inspiruje i prowadzi ludzi na całym świecie, pokazując transformacyjną moc współczucia i mądrości w życiu ludzkim.

Nauki i filozofia Buddy

Nauki Buddy (zwane Dharmą) Centrum One Fundamental Insight: Cierpia istnieje i istnieje sposób, aby to zakończyć. Jego filozofia nie jest teologią abstrakcyjną, ale praktycznym przewodnikiem życia wolnym od cierpienia. Po oświeceniu Budda wygłosił swoje pierwsze kazanie w Deer Park w Sarnath, gdzie ułożył rdzeń swojego przesłania w czterech szlachetnych prawdach :

1. Prawda cierpienia (Dukkha) - Życie w przyziemnym świecie jest z natury niezadowalające i pełne cierpienia. Ból, starzenie się i śmierć są nieuniknione, a nawet przyjemne rzeczy nie trwają, co prowadzi do niepokoju. (Budda opisał to uniwersalne cierpienie z głębokim współczuciem - uznając, że nasze życie jest przenikane przez poczucie, że nigdy nie jest całkowicie zadowolony).

2. Prawda przyczyny cierpienia (Samudaya) - źródłem cierpienia jest pragnienie lub przywiązanie - nasze nieustanne pragnienia, chciwość i przywiązanie do nietrwałości. Cierpimy, ponieważ rozumiemy ludzi, doświadczenia i same życie, oczekując, że będą nas na stałe zadowolić, czego nie mogą. Niewiedza (nie widząc rzeczywistości takiej, jaka jest) napędza to pragnienie.

3. Prawda końca cierpienia (Nirodha) możliwe jest zaprzestanie cierpienia ( nirwana Jeśli usuniemy i puścimy głód i przywiązanie, cierpienie można pokonać. Nirvana jest wyginięciem pożarów chciwości, nienawiści i złudzenia - stanu wyzwolenia, wewnętrznego pokoju i wolności od cyklu odrodzenia. To jest ostateczny cel buddyzmu.

4. Prawda ścieżki (Magga) - jest droga do końca cierpienia: szlachetna ośmiokrotna ścieżka . To jest przepisany praktyczny sposób Buddy na osiągnięcie nirwany.

Ośmiokrotna ścieżka jest często reprezentowana jako ośmioosobowe koło Dharma. Składa się z ośmiu powiązanych ze sobą praktyk pogrupowanych w trzy szkolenia: zachowanie etyczne, dyscyplinę umysłową i mądrość. W skrócie ośmiu elementów to:

• Właściwe zrozumienie: chwytanie czterech szlachetnych prawd i widząc rzeczywistość taką, jaka jest.

• Właściwa intencja: Zaangażowanie w etyczne i psychiczne samodoskonalenie, nie żywi się żadnej złej woli.

• Właściwa mowa: mówienie zgodnie z prawdą i uprzejmością, unikanie kłamstw lub szkodliwej mowy.

• Właściwe działanie: zachowanie etyczne, powstrzymanie się od zabijania, kradzieży lub niewłaściwego postępowania.

• Prawe źródło utrzymania: zarabianie na życie w sposób, który nie szkodzi innym (unikanie pracy wyzyskującej lub niemoralnej).

• Właściwy wysiłek: kultywowanie pozytywnych stanów umysłu; Truzyczny wysiłek, aby zapobiec niezdrowym działaniom lub przemyśleniu.

• Właściwa uważność: rozwijanie stałej świadomości lub uważnej uwagi na ciało, uczucia, myśli i zjawiska (podstawa praktyki medytacyjnej).

• Właściwa koncentracja: praktykowanie głębokiej medytacji prowadzącej do wyższych stanów świadomości (często poprzez techniki takie jak skupienie się na oddechu itp.).

Podążając tą ośmiokrotną ścieżką, stopniowo osłabia przyczyny cierpienia (pragnienia i ignorancji) i rośnie w mądrości i współczuciu. Budda podkreślił moderację i środkową drogę-unikając skrajności siebie pobłażania i własnej wartości. Jego filozofia zachęca nas do wzięcia osobistej odpowiedzialności za nasze działania (karma) i ich konsekwencje, a nie poleganie na boskiej interwencji. Często zauważa się, że buddyzm jest nieteistyczny: Budda nie głosił Boga Stwórcy. Zamiast tego nauczał prawa naturalnego (Dharma) i metod zrozumienia umysłu.

Kolejnym kluczowym aspektem nauczania Buddy jest nietrwałość ( Anicca ). Wszystko w życiu - nasze uczucia, okoliczności, nawet nasza tożsamość - ciągle się zmienia. Przywiązanie się do wszystkiego, jakby było to trwałe prowadzi do cierpienia. Praktyka uważności pomaga obserwować ten strumień i puścić przywiązanie. Ściśle powiązana jest koncepcja nieistotności ( anatta ): nie ma niezmiennego, stałego ja czy duszy. To, co nazywamy „ja”, jest w rzeczywistości zbiorem ciągle zmieniających się procesów i zjawisk. Uświadomienie sobie, że to może zmniejszyć korzenie samolubnego pożądania i egoizmu.

Współczucie ( karuda ) i miłosna ( Mettā ) są również centralne. Budda nauczył wyznawców kultywowania bezgranicznego współczucia dla wszystkich żywych istot. W etyce buddyjskiej, nie wyrządzając krzywdy i aktywnie pomagając innym iść w parze z poszukiwaniem własnego oświecenia. Idealny buddysta jest często zilustrowany przez Bodhisattvę - ten, który dąży do oświecenia nie tylko dla siebie, ale ze względu na wszystkie istoty.

Podsumowując, filozofię Buddy można postrzegać jako bardzo pragmatyczną ścieżkę do szczęścia i wolności od cierpienia. Nie wymaga ślepej wiary, ale zaprasza jednostki do „przyjścia i zobaczenia” (sanskrycki termin Ehi-Passiko )-do przetestowania nauk w swoim życiu. Buddyzm ma zatem silną jakość empiryczną: poprzez praktykowanie medytacji i życia etycznego można bezpośrednio doświadczyć korzyści (więcej pokoju, wglądu i zadowolenia). Ta ponadczasowa mądrość jest powodem, dla którego buddyzm znosi i rozprzestrzenia się; Wielu uważa, że ​​Budda wgląd w ludzką kondycję jest za tak istotna jak zawsze.

Teraz, gdy omówiliśmy podstawy tego, czego nauczał Budda, zbadajmy pewne intrygujące przedłużenia buddyzmu w dziedzinie astrologii, numerologii i symbolicznych zwierząt. Chociaż tematy te nie są podstawową doktryną, buddyzm wpłynął (i był pod wpływem) różnych przekonań kulturowych, które zagłębimy się.

Buddyzm i ezoteryczne tradycje buddyjskie

Buddyzm jest przede wszystkim filozofią samorealizacji i życia etycznego. Historyczny Budda nie uczył astrologii ani numerologii w ramach osiągnięcia oświecenia - skupiono się na umysłach i etycznym postępowaniu. W rzeczywistości klasyczne teksty buddyjskie czasami klasyfikują wróżki i astrologiczne wróżby wśród mniejszych dążeń, których mnichowie. Jednak gdy buddyzm rozprzestrzenia się w różnych kulturach, często mieszał się z lokalnymi tradycjami ezoterycznymi. Oznacza to, że w praktyce wiele społeczeństw buddyjskich przyjęło astrologię, numerologię i bogatą symbolikę z udziałem zwierząt (szczególnie w tybetańskich, chińskich i japońskich formach buddyzmu).

Warto również zauważyć, że przesłanie współczucia Buddy rozszerzyło się na wszystkie stworzenia, a jego historia życia jest pełna zdarzeń symbolicznych (niektóre obejmujące kosmiczne znaki i zwierzęta). Spójrzmy na to, jak astrologia, numerologia i zwierzęta duchowe odnoszą się do buddyzmu i dziedzictwa Buddy:

Astrologia w buddyzmie

Astrologia - badanie niebiańskich wpływów na ludzkie sprawy - było częścią środowiska kulturowego w czasach Buddy. Według legendy buddyjskiej astrologowie odegrali rolę w narodzinach Buddy. Jeden słynny astrolog, Asita, zbadał noworodka Siddhartha i przewidział, że dorośnie, że będzie albo wielkim uniwersalnym monarchą lub wielkim świętym człowiekiem (wyrzekającym się świat). Ta proroctwo skłoniła ojca Siddharthy (król Suddhodana) do schronienia go przed życiem duchowym, ponieważ król wolał jego syna, aby został potężnym władcą. Jak wiemy, proroctwo spełniło się w sensie duchowym-Siddhartha wybrał ścieżkę renictusa i stała się „chakravarti” (mędrca obracającym świat), a nie światowym królem. Ten wczesny odcinek astrologiczny jest częścią buddyjskiej tradycji i podkreśla, w jaki sposób kosmiczne znaki zostały przekazane przeznaczeniem Buddy.

Pomimo tej historii Budda doradził ludziom, aby nie byli zbyt przywiązani do wróżbiarstwa. Zachęcał koncentrowanie się na własnych działaniach i rozwoju umysłowym, a nie na gwiazdach i wróżbie. Karma (celowe działanie) uznano za ważniejsze w kształtowaniu życia niż pozycje planet. W jednym Piśmie Świętym Budda wymienił nawet astrologię i opracowanie fortuny wśród „niskiej sztuki”, które nie mogą być oddane przez poważnych praktyków. Uzasadnieniem było to, że obsesja na punkcie losu i niebiańskich prognoz może odwrócić uwagę od pilnej pracy o oczyszczaniu umysłu tu i teraz.

To powiedziawszy, w tradycjach Mahayana i Vajrayana astrologia znalazła poważne miejsce. Na przykład buddyzm tybetański ma dobrze rozwinięty system astrologiczny. Tybetańscy mnisi historycznie konsultowali się astrologią, aby ustalić pomyślne daty ceremonii, podróży lub ważnych zajęć. W rzeczywistości astrologia tybetańska jest wyjątkową mieszanką astrologii indyjskiej i chińskiej, skodyfikowanej w tekstach związanych z tantą Kalachakra, buddyjskim nauczaniem tantrycznym. Uważa się, że ten system, czasami nazywany „Kartsi” i „naktsi” (dwie gałęzie tybetańskiej astrologii), może pomóc zrozumieć wpływy karmiczne i optymalne czasy dla praktyki duchowej. Zgodnie z tradycją tybetańską astrologia jest wykorzystywana do „diagnozowania” potencjalnych przeszkód w życiu i przepisywania środków zaradczych (często duchowych praktyk lub rytuałów) w celu przeciwdziałania negatywnym efektom astrologicznym. Co ważne, te środki zaradcze są zgodne z buddyjskimi zasadami generowania dobrej karmy i mądrości.

Kultury buddyjskie w Azji Wschodniej przyjęły także chińską astrologię i kalendarz zodiaku. Popularna legenda w chińskim buddyzmie łączy Buddę z 12 zwierzętami zodiakowymi: mówi się, że Budda nazwał wszystkie zwierzęta, aby odwiedzić go w chińskim Nowym Roku, ale przybyło tylko 12 - szczur, wołu, królik, smok, wąż, koń, kozła, kogut, pies i świnia - które stały się cyklem zodiaku. (Niektóre wersje tej opowieści używają cesarza jadeitu zamiast Buddy, ale historia jest często opowiadana w kontekstach buddyjskich.) Każdego roku w kalendarzu księżycowym jest zatem związany z jednym z tych zwierząt. W krajach takich jak Japonia i Chiny ludzie mogliby powiedzieć: „ Urodziłem się w roku smoka ”, a na każdym roku zodiaku są nawet buddyjskie strażnicy świątyni lub bóstwa patronowe. Na przykład w japońskim buddyzmie każde zwierzę zodiaku jest powiązane z konkretnym Buddą lub Bodhisattvą jako jego obrońcy. To pokazuje przeplatanie wiary buddyjskiej z astrologicznym folklorem w praktyce.

Podsumowując, podczas gdy astrologia nie jest podstawową zasadą prowadzoną przez Buddę, buddyzm i astrologia ściśle oddziaływały na przestrzeni wieków. Wielu buddystów używa astrologii kulturowo - aby wybrać pomyślne dni na wydarzenia (takie jak otwarcie firmy lub zorganizowanie ślubu) lub do wykonywania rytuałów w określonych datach księżycowych. Buddyjskie klasztory w miejscach takich jak Myanmar, Tajlandia i Tybet często publikowały kalendarze lunisolarne oznaczające nie tylko festiwale religijne, ale także sprzyjające lub niekorzystne wyrównania astrologiczne. Co ważne, buddyzm ma tendencję do opadania astrologii w kontekście etycznym: prawdziwym nauczaniu Karmy Buddy, dobre czytanie astrologiczne nie dotyczy fatalizmu, ale o zrozumieniu tendencji, a następnie mądrze, pomimo nich. Jak mówi jeden buddyjski mówienie: „Gwiazdy impelują, nie zmuszają”. Innymi słowy, gwiazdy mogą wpływać na boisko życia, ale twój własny umysł i działania decydują, jak gra się gra.

Numerologia w praktyce buddyjskiej

Liczby mają szczególne znaczenie w buddyzmie, nie w sensie opracowania fortuny, ale symbolicznie i duchowo. Pisma buddyjskie często organizują nauki w ponumerowane listy (takie jak cztery prawdy, ośmiokrotna ścieżka itp.), Które pomagają pamięci i przekazują znaczenie. Z czasem niektóre liczby stały się pomyślne w kulturach buddyjskich. Doprowadziło to niektórych do mówienia o numerologii buddyjskiej - wzorcach liczb, które niosą duchową wagę.

Najsłynniejsza święta liczba w buddyzmie to 108. Być może zauważyłeś na przykład, że tradycyjna buddyjska mala (naszyjnik z koralików modlitewnej) ma 108 koralików. Dlaczego 108? Uważa się, że liczba ta reprezentuje 108 ludzkich skalowania lub namiętności do przezwyciężenia, a intonowanie mantry 108 razy jest symbolicznie obejmujące wszystkie te dolegliwości. W wielu krajach azjatyckich świątynie buddyjskie dzwonią 108 razy w Sylwestra, aby oczyszczyć 108 zanieczyszczeń starego roku i powitać Nowy Rok. Liczba 108 jest bogata w znaczenie matematyczne i symboliczne - czasami jest rozkładany jako 1 (jedność) + 0 (pustka) + 8 (nieskończoność lub ośmiokrotna ścieżka Buddy). W buddyzmie tybetańskim mówi się również, że znajduje się 108 woluminów Kangyur (kanon tybetańskiego buddyjskiego). Wszystkie te skojarzenia dają 108 czczony status.

Inne znaczące liczby w buddyzmie obejmują 3 („trzy klejnoty” Buddy, Dharma, Sangha), 4 (cztery szlachetne prawdy), 8 (ośmiokrotnie ścieżka, a także urodziny Buddy, które często obchodzone jest ICONOGHIGH ICONOGHIC ICONOGHIC ICONOGHIC I ICONOGHIC I ICONOGHOGHING), 7 (The Buddha), 7. Miesiącz w Buddyce), 7. Mówi się, że podjął siedem kroków przy urodzeniu itp.) I 10 (dziesięć doskonałości, dziesięć kajdan do złamania). Chociaż nie są to numerologia w sensie predykcyjnym, wykazują wzór liczbowej symboliki w naukach buddyjskich.

W niektórych tradycjach buddyjskich ludzie mogą stosować numerologię w sposób osobisty - na przykład przypisywanie wartości numerycznych niektórym sylabom sanskryckim dla praktyk ezoterycznych lub używania dat urodzenia w celu ustalenia korzystnych rytuałów. Na przykład forma japońskiego ezoterycznego buddyzmu (Mikkyō) ma praktykę analizy urodzin, która przypomina numerologię znalezienia swojego Buddy Guardian lub Bodhisattva. Jednak takie praktyki dotyczą peryferii buddyzmu.

Jednym z obszarów, w którym przecinają się idee buddyjskie i numerologiczne, jest koncepcja cykli. Buddyzm mówi o ogromnych eonach czasu zwanych Kalpas, a niektóre teksty dają fantastycznie ogromne liczby, aby opisać kosmiczny czas lub liczbę buddów w różnych wszechświatach (pokazując, że Dharma jest nie do zaliczenia!). Odzwierciedla to liczbową mistycyzm - ideę, że niektóre liczby przekazują kosmiczne prawdy.

Aby zachować praktykę: jeśli ktoś zapyta: „ Czy buddyzm ma szczęśliwe lub pechowe liczby? ” - Tradycyjnie 8 uważa się za bardzo pomyślne (ze względu na ośmiokrotną ścieżkę, a także przyczyny kulturowe; np. W Chinach słowo na 8 brzmi jak bogactwo). Podwójne, takie jak 88 lub 108, są postrzegane jako podwójnie błogosławione . W buddyzmie nie ma pojęcia „pechowego 13”; To zachodnie przesąd. Zamiast tego numerologia buddyjska dotyczy znaczących grup, a nie mistycznych wibracji cyfr. To powiedziawszy, poszczególni buddyści w różnych kulturach czasami konsultują numerologię pod kątem takich rzeczy, jak wybór korzystnego dnia (często korzystając z kalendarza księżycowego i astrologii razem).

Zasadniczo liczby w buddyzmie służą jako narzędzia dydaktyczne i przypomnienia. Wielbiciel może liczyć pokłony w zestawach 108, aby pozostać uważnym lub używać formuł numerycznych z Pisma Świętego jako przedmiotów medytacyjnych. Chociaż nie znajdziesz Buddy nauczania, że ​​twoja ścieżka życia zależy od numeru urodzeniowego (jak w numerologii zachodniej), przekonasz się, że zaangażowanie tych liczb może pogłębić związek z tradycją i jej naukami. Pomyśl o tym jako o symbolicznej numerologii , a nie numerologii predykcyjnej. Więc następnym razem, gdy zobaczysz buddyjską intonującą Mala lub obraz Dharmachakry (Wheel Dharma) z 8 szprychami, rozpoznasz znaczenie liczbowe osadzone w wierze.

Duchowe zwierzęta i symbolika

Zwierzęta odgrywają głęboką symboliczną rolę w buddyzmie. Chociaż buddyzm nie ma „ zwierząt duchowych ” w sensie szamańskiego (gdzie zwierzę jest osobistym totemem lub przewodnikiem), uczy głębokiego szacunku dla wszystkich czujących istot - w tym zwierząt - i często przekazuje nauki poprzez obrazy zwierząt. W rzeczywistości Budda w poprzednich życiu (według opowieści Jataka) urodziła się jako różne zwierzęta do uprawy cnót. Te historie przedstawiają Bodhisattvę (przyszły Buddha) jako bezinteresowny zając, słonia, małpy król, jeleń i tak dalej, podkreślając cechy takie jak ofiara, mądrość i współczucie nawet w formie zwierząt.

W sztuce i pism buddyjskich niektóre zwierzęta są czczone jako symbole oświeconych cech lub ważnych wydarzeń:

Słoń: Słoń jest bardzo ceniony w buddyzmie. Królowa Maya (matka Buddy) marzyła o białym słoniu schodzącym z nieba w chwili poczęcia Buddy - znak wielkiej istoty, która nadejdzie. Słonie reprezentują siłę, niezłomność i mądrość. Dziki słonia może być niszczycielska, ale wyszkolony słonia jest potężny i delikatny. Budda często porównuje zdyscyplinowany umysł z wyszkolonym słoniem. W jednej przypowieści kontrolny umysł jest porównywany do białego słonia, którego można jeździć do celu. W ten sposób słonie symbolizują siłę psychiczną Buddy i spokojną majestat oświecenia. Często zobaczysz słonie flankujące wejścia do świątyni jako opiekunowie lub trzymanie tronów lotosowych w sztuce azjatyckiej. Szczególnie biały słonia jest symbolem duchowej mądrości i godności królewskiej w buddyjskiej wiedzy.

Lew: Lew symbolizuje odwagę, szlachtę i przywództwo. Budda nazywa się „Lew Shakyas” (Shakyasimha) za jego nieustraszone nauczanie. Jego nauki są poetycko określane jako „ryk lwa”, co oznacza, że ​​są odważne i niezachwiane prawdy. W ikonografii buddyjskiej lwy są często przedstawiane wspierające tron ​​lub siedzenie Buddy. W rzeczywistości niektóre wczesne zabytki buddyjskie (takie jak Ashoka Pillars) zawierają stolice lwów oznaczające imperialne autorytet Dharmy. Rola lwa jako obrońcy również przechodzi - kamienne lwy stracenia bram świątyni, symbolizujące ochronę nauk Buddy. W buddyzmie Mahayana Bodhisattvas (Oświenione istoty) są czasami nazywane „lwami Buddy”, ucieleśniając siłę, by odeprzeć ignorancję i cierpienie.

Deer: Delikatne jelenie pojawiają się w sztuce buddyjskiej, aby upamiętnić pierwsze kazanie Buddy w parku jeleni (Sarnath). Często pokazano dwa jelenia, słuchając obok symbolu koła Dharmy - reprezentujących naturalne istoty przyciągane do spokojnego dźwięku Dharmy. Jelenie reprezentują harmonię, pokój i niewinność. Mówi się, że nauczanie Buddy jest tak niehałowane, że nawet zwierzęta takie jak jelenie siedziały w pobliżu, by słuchać, nie boi się. Zatem jelenie symbolizuje ideał Ahimsa (niestosowanie przemocy) i naturalne przyciąganie czystości.

Naga (wąż): W niektórych opowieściach Król węża (Naga) o nazwie Mucalinda chronił Buddę przed burzą, rozkładając kaptur kobry nad medytacyjnym Buddą. Wąż ten jest zwinięty pod Buddą w niektórych posągach, symbolizujący ochronę i element wody. Zamiast „duchowego zwierzęcia” w sensie osobistym, Naga reprezentuje siły natury służące Oświeconym, a także mistrzostwo Buddy nad strachem (węże często wywołują strach, ale Budda był spokojny z Nagą).

Ptaki: Różne ptaki pojawiają się w buddyjskich opowieściach (od łabędzi po pawie). W literaturze Zen słynna metafora to „dźwięk fletu bez dziur, grany przez nikogo - dźwięk natury”, często ilustrowany przez ptak. Garuda, mityczny ptak, jest postrzegany w litrowie tybetańskiej jako symbol mądrości i szybujący umysł. Nawet skromny wróbel lub wrona są czasami używane w przypowieściach do nauczania świadomości.

Mytowe stworzenia: buddyzm pochłonął także lokalne mityczne stworzenia jako symbole. Na przykład Lew śnieżny w tradycji tybetańskiej reprezentuje nieustraszoność i radość, smok może symbolizować władzy i grzmot oświecenia, a także odrodzenie i triumfowanie Phoenix (garuda) i triumf. Można je uważać za mityczne zwierzęta duchowe ucieleśniające wartości buddyjskie.

W szerszym sensie duchowym ludzie czasami mówią o znalezieniu „duchowego zwierzęcia”, które rezonuje z nimi. Lekarz może symbolicznie identyfikować się z, powiedzmy, tygrysem ze względu na jego skupienie lub słonia za cierpliwość w miarę postępów w medytacji. Chociaż nie jest to formalna praktyka buddyjska, jest to sposób, w jaki ludzie mogą przyciągnąć inspirację. Buddyzm uczy, że ludziom można odrodzić się jako zwierzęta i odwrotnie, ponieważ wszystkie istoty dzielą cykl Samsary. To wzajemne połączenie sprzyja empatii - twój ukochany zwierzak mógł być twoim krewnym w poprzednim życiu (i może stać się człowiekiem w przyszłym życiu). Tak więc w pewnym sensie każde zwierzę można uznać za czujący duch zasługujący na współczucie.

Sztuka i rytuał buddyjski obejmują również symbolikę zwierząt w mandalach i wystroju świątyni, wzmacniając niektóre nauki. Na przykład osiem pomyślnych symboli buddyzmu tybetańskiego obejmuje dwie złote ryby (symbolizujące szczęście i płodność) oraz skorupę konch (często ozdobioną projektem Dakini lub Makara Sea Creature). Każdy szczegół ma znaczenie.

Podsumowując, „duchami” buddyzmu to zwierzęta, które ucieleśniają lekcje duchowe. Słoń uczy nas niezłomnej uważności, lew jest przykładem pewnej mądrości, a jeleń zaprasza delikatną harmonię. Buddyzm przypomina nam, że wszystkie zwierzęta mają naturę Buddy (potencjał oświecenia) w przekonaniu Mahajany. Dlatego powinniśmy traktować je z takim samym szacunkiem i życzliwością, jak byśmy przyjacielem lub członkiem rodziny. Następnym razem, gdy zobaczysz przedstawienie Buddy ze zwierzętami-czy to Nagas zwinięta pod nim, czy lwami u jego boku-pamiętaj, że są to symboliczni strażnicy i świadkowie oświeconego państwa, a także przypomnienia, że ​​oświecenie jest w harmonii z całym życiem, ludzkim i nie-humanskim.

Teraz, badając te mistyczne i symboliczne wymiary, skoncentrujmy się na czymś bardzo namacalnym i widocznym w buddyjskim świecie: posągu Buddy. Co oznaczają te posągi, jakie są typy i dlaczego ludzie trzymają je w domach i świątyniach?

Znaczenie posągu Buddy

Jednym z najbardziej rozpoznawalnych obrazów buddyzmu jest spokojna postać posągu Buddy. Te posągi - czy to małe figurki na półce, czy kolosalne zabytki - służą jako fizyczne przypomnienia o obecności i naukach Buddy. Ale jakie jest ich znaczenie? Czy buddyści są bałwochwalni za kłanianie się posągów? Wyjaśnijmy znaczenie i rolę posągów Buddy w praktyce duchowej i sztuce.

W najwcześniejszych wiekach po śmierci Buddy interesujące jest to, że nie powstały żadne ludzkie obrazy Buddy. Zamiast tego artyści używali symboli takich jak pusty tron, ślady stóp lub drzewo bodhi, aby go reprezentować. Około 1. wieku n.e., pod wpływem greckich stylów artystycznych w Gandhara (Northwest India), pojawiły się pierwsze realistyczne posągi Buddy. Wielbiciele stwierdzili, że inspiruje się formularz wizualny, na którym można się skupić - nie jako idol lub bóg, ale jako ikona oświecenia. Sam Budda nigdy nie zabraniał tworzenia swojego wizerunku (ostrzegł jedynie przed wielbieniem czegokolwiek jako przesądu). W miarę rozprzestrzeniania się buddyzmu każda kultura ukształtowała posągi Buddy na swój własny obraz - od smukłego, eleganckiego tajskiego Buddy po solidne chińskie Buddy po medytacyjną japońską Buddę. Było to postrzegane jako akt oddania i narzędzie dydaktyczne: zobaczenie formy Buddy przypomina w środku .

Statua Buddy reprezentuje cechy Buddy - przede wszystkim jego pokój, mądrość, współczucie i oświecenie. Kiedy buddyści kłaniają się lub ofiarowują kadzidło posągowi, nie modlą się do kamiennej lub metalowej postaci . Raczej okazują szacunek temu, co reprezentuje (oświecony umysł) i potwierdzają własne dążenie do rozwoju tych cech. również do Buddy w sobie Jest to rytuał pokory i wdzięczności za wskazówki oferowane przez Buddha.

Umieszczenie posągu Buddy na ołtarzu lub w przestrzeni medytacyjnej pomaga stworzyć świętą atmosferę. Spokojna, delikatna ekspresja twarzy i medytacyjna postawa posągu mają niemal podprogowy efekt - inspirujący spokój i uważność u obserwatora. Wielu praktyków używa wizerunku Buddy jako centralnego punktu medytacji na temat miłosierności lub przypomnienia o powrocie do chwili obecnej. Mówi się, że posiadanie posągu Buddy w twoim środowisku może zachęcać do cech pokoju, czystości i harmonii. Niektórzy nawet uważają, że pomaga to odeprzeć negatywną energię.

Poza osobistą praktyką posąg Buddy mają znaczenie kulturowe i artystyczne. Często są to centralne świątynie, w których służą jako obiekty cztere podczas ceremonii. Artyści nasycają każdą statuę bogatą symboliką poprzez postawę (asan) i gesty dłoni (Mudrā). Na przykład statua Buddy z prawą ręką dotykającą Ziemię („Świadek Ziemi” Mudra) upamiętnia moment oświecenia, gdy Budda wezwał Ziemię, aby był świadkiem jego zwycięstwa nad pokusą. Statua z rękami w Dharmachakra Mudra (kciuki i palce indeksu dotykające koła) przedstawia pierwsze nauczanie Buddy, obracając koło Dharmy.

Posągi Buddy nie są czczone jako bogowie, ale traktowane z szacunkiem, jakie dałby czczonemu nauczycielowi lub świętym obiektowi. W świątyniach buddyjskich często zobaczysz oferty kwiatów, świec lub owoców umieszczonych przed posągiem Buddy. Oferty te symbolizują nietrwałość (kwiaty więdnięcia, przypominające nam kruchość życia) i danie z siebie, aby uprawiać dobrą karmę. Statua po cichu „otrzymuje” te oferty, odzwierciedlając nauczanie, że praktyka jest dla naszego własnego wzrostu duchowego - Budda nie potrzebuje niczego, ale czerpią korzyści dzięki kultywowaniu hojności i oddania.

Kolejnym kluczowym znaczeniem posągów Buddy, szczególnie w czasach współczesnych, jest to, jak łączą kultury i przekazują pokój. Na przykład posąg Buddy w ogrodzie publicznym natychmiast komunikuje poczucie spokoju i tolerancji. Wielu niebędących buddystami nawet zachowuje posągi Buddy wyłącznie ze względu na ich estetykę i uspokajającą obecność. (To było nieco kontrowersyjne - pobożni buddyści czasami czują, że jest to brak szacunku, gdy posągi są używane jako zwykła dekoracja lub modna sztuka bez zrozumienia ich znaczenia. Właściwa etykieta polega na traktowaniu nawet dekoracyjnego posągu Buddy z miarą szacunku - nie umieszczaj go bezpośrednio na podłodze lub w nieodpowiednim miejscu.

Podsumowując, posąg Buddy jest potężnym symbolem oświeconego państwa i pomoc w praktyce duchowej. Uosabia nauki Buddy w formie - przypominając nam o kultywowaniu wewnętrznego bezruchu i współczucia . Jak ujął to jeden z buddyjskich nauczycieli: „Kiedy kłaniamy się posągowi Buddy, pokłonujemy Buddy Naturę we wszystkich istotach”. Statua jest zawsze obecnym mentorem, bez słowa zachęcając nas na ścieżce.

Rodzaje posągów Buddy i ich znaczenia

Posągi Buddy występują w różnych pozach i stylach, z których każdy przekazuje inny aspekt życia lub cech Buddy. Oto niektóre typowe typy i ich znaczenia:

Siedzący Budda: Najczęstszym przedstawieniem jest Budda siedzący w medytacji, skrzyżowane nogi (pozycja lotosu). Zazwyczaj reprezentuje medytację i oświecenie. W pozycji siedzących gesty rąk są różne:

DhyNA Mudra (gest medytacji): Obie ręce spoczywają na kolanach, często z dotykaniem kciuków. Symbolizuje to głęboką koncentrację i jedność mądrości i współczucia.

Bhumissparsha mudra (gest w stylu ziemi): Prawa ręka dotyka ziemi, lewą ręką na kolanach. Jest to klasyczna „Moment of Oświecenie” , gdy Budda wezwał Boginię Ziemi, aby był świadkiem jego zwycięstwa nad Mary (pokusa). Oznacza to niezachwiane rozwiązanie i uzasadnienie oświecenia w rzeczywistości.

Dharmachakra mudrā (gest dydaktyczny): Ręce trzymane przed klatką piersiową palcami tworzącymi kółko. Wskazuje to na pierwsze kazanie Buddy, uruchamiając koło Dharmy (nauczanie). Statua w tej pozie podkreśla mądrość i aspekt dydaktyczny Buddy.

Budda stojąca: Budda jest czasami pokazywany prosto, stóp razem. Stojący Budda często reprezentuje Buddę aktywnie nauczania lub błogosławieństwa świata. Wspólne gesty dłoni tutaj:

Abhaya Mudrā (gest nieustraszoności): Prawa ręka podniesiona, dłoń na zewnątrz. Oznacza to „nie bój się”. Symbolizuje ochronę, życzliwość i rozproszenie strachu. Stojący Budda z tym gestem zapewnia wielbicieli bezpieczeństwa i pokoju.

Varada Mudrā (gest darowania prezentów): Ramię wyciągnięte w dół, dłoń na zewnątrz. Oznacza to współczucie, charytatywne i udzielanie błogosławieństw wielbicielom. To pozą życzliwej oferty.

Rozkładając Buddę: Ten posąg pokazuje Buddę leżącą po jego boku, głowa oparta z jednej strony. Reprezentuje Maharinirvānę - ostatnie odejście Buddy. Rozkładający się Budda symbolizuje całkowity pokój - moment opuszczenia śmiertelnego ciała po życiu nauczania. Daleki od chorobliwych przypomina wyznawcom prawdę o nietrwałości i nadziei na ostateczne wyzwolenie. Spokojna ekspresja leżącego Buddy wskazuje, że spokojnie i świadomie , wolny od cyklu odrodzenia.

Walking Buddha: W niektórych przedstawieniach Tajów i Lao Budda jest pokazywana w połowie stopy, o jedną stopę do przodu. Płynące szaty i delikatny uśmiech tworzą wizerunek łaski. Chodzący Budda implikuje wieczny ruch współczucia Buddy na świecie - Budda przybywa, aby przynieść pomoc. Rezonuje także z historycznym faktem, że Budda spędził większość swojego życia podróżując. Ta pozy często przenosi gest Abhaya (bez strachu).

Śmiech Budda (Budaj/Hotei): Śmiech Budda z wielkim brzuchem nie jest Siddhartha Gautama! W rzeczywistości jest Budajem, wesołym dziesiątym chińskim mnichem, uważanym później za wcielenie Maitreyi (przyszłego Buddy). W chińskiej kulturze nazywa się „śmiechem Buddy” lub pu-tai . Mówi się, że pocieranie brzucha przynosi szczęście i dobrobyt (stąd jego obecność w restauracjach i sklepach). Reprezentuje szczęście, obfitość i zadowolenie. Budaj jest zwykle przedstawiany noszący worek z tkaniny (wypełniony gadżetami dla biednych) i otoczony przez dzieci lub symbole bogactwa. Osoby Zachodu często mylą go z Buddą Gautamy, ale technicznie jest inną postacią. W kontekście znaczeń posągów śmieci posągów Buddy są bardziej ludowym symbolem szczęścia i hojności. W buddyzmie Budai związał się z Maitreyą, Buddą, który przyniesie przyszły dobrobyt. Tak więc śmiech Budda uosabia ideę, że praktyka duchowa prowadzi do wielkiej radości i cieki. To ukochana ikona, szczególnie w Azji Wschodniej, co oznacza, że ​​oświeceniu powinno towarzyszyć wielkie serce i wielki uśmiech!

Medicine Buddha: W sztuce Tybetańskiej i Mahayana Budda uzdrawiania (Bhaisajyaguru) jest przedstawiany z ziołem leczniczym lub miską nektaru w jednej ręce, a drugiej ręce w przyznającej mudrze. Budda medycyny jest zwykle przedstawiana jako siedząca i niebieska. Statua medycyny Budda reprezentuje uzdrowienie, zarówno fizyczne, jak i duchowe, i jest wykorzystywany w praktykach mających na celu zdrowie i samopoczucie.

Amitābha Buddha : Często pokazywane z rękami w medytacji mudra, czasem trzymając lotos. Amitābha jest Buddą nieskończonego światła w czystym buddyzmie ziemi. Posągi Amitābha symbolizują bezgraniczne współczucie i obietnicę odrodzenia w czystej krainie (błogie królestwo).

Poza tym znajdziesz niezliczone regionalne odmiany-szef posągów Buddy, popiersie pół ciała, abstrakcyjne współczesne interpretacje-każde z własnym artystycznym talentem, ale ogólnie promieniującym tym samym pokojem. Nawet ekspresja Buddy może się różnić: tajlandzkie buddy mają subtelny uśmiech (zwany „uśmiechem introspekcji”), japońskie buddy często mają bardziej neutralną ekspresję pustki, a niektórzy tybetańscy buddy mają nieco otwarte oczy, aby wskazać czujność.

Każda mudra i postawa ma znaczenie, a praktykujący mogą wybrać posąg, który rezonuje z cechą, którą chcą kultywować. Na przykład ktoś skupiający się na rozwijaniu nieustraszoności może być przyciągnięty do Buddy Abhaya Mudra, podczas gdy ktoś podkreśla medytację może uzyskać posąg w Dhyanie Mudra.

Warto również zauważyć rozbijające się rozróżnienie Buddy z Buddą Gautamy w formie posągu: Gautama jest prawie zawsze przedstawiany jako smukły, z topknotem (uṣysta) na jego głowie symbolizującej rozszerzoną mądrość i wydłużone ucha (z książęcej przeszłości w ciężkich kolboringach, symbolizujące wyczarowanie materialnego bogactwa) - bardziej na tych uszy w faq. Budaj (śmiech Budda) jest pulchny i ​​łysy, a jego płaty ucha są jeszcze dłuższe! Rozpoznanie tej różnicy może zapobiec zamieszaniu.

Ogólnie rzecz biorąc, niezależnie od rodzaju, znaczenie posągu Buddy brzmi: „Oświecenie jest możliwe tu i teraz”. Specyficzne pozy podkreślają różne aspekty tego oświecenia - czy to współczucie, mądrość, hojność czy równomierność.

Teraz, gdy rozumiemy formy i symbolikę posągów Buddy, zastanówmy się, dlaczego ludzie dzisiaj - buddyjscy lub innymi - przywiązują takie znaczenie na te posągi. Dlaczego posągi Buddy są nadal tak popularne i jaką rolę odgrywają we współczesnych domach i praktyce duchowej?

Dlaczego posągi Buddy są dziś ważne

W naszym współczesnym świecie posągi Buddy pozostają bardzo istotne i są cenione z wielu powodów - duchowych, psychologicznych, kulturowych, a nawet estetycznych. Oto kilka kluczowych powodów, dla których posągi Buddy są dziś ważne:

1. Punkt centralny medytacji i uważności: dla praktyków medytacji (buddyjski lub inny) posąg Buddy stanowi idealny punkt centralny, aby kultywować spokojny umysł. Łagodna obecność posągu może sprawić, że przestrzeń medytacyjna jest święta i pogodna. Ponieważ koncentruje się na spokojnej twarzy Buddy, można zacząć odzwierciedlać ten spokój wewnętrznie. Jest to podobne do tego, jak posiadanie komisji wizji przypomina ci o celach - statua Buddy przypomina wewnętrzny pokój jako cel. Wiele osób, które włączają uważność do swoich codziennych rutyn, trzyma małe figurki Buddy na biurkach lub półkach jako wskazówki wizualne, aby wziąć głęboki oddech i powrócić do chwili obecnej. Psychologicznie jest to bardzo skuteczne. Statua w twoim środowisku subtelnie wpływa na utrzymanie opanowania i równowagi. Praktycy często zgłaszają, że siedzenie przed obrazem Buddy pomaga oczyszczyć umysł i otoczenie negatywności, prawie tak, jakby posąg „wchłania” lub oddziela turbulentne wibracje.

2. Symbol pokoju i uniwersalnych wartości: Obraz Buddy w pewnym sensie przekroczył religię i stał się globalnym symbolem pokoju, harmonii i mądrości. W coraz bardziej zajętym i materialistycznym świecie prosta postawa treści Buddy stanowi antidotum na stres. Właśnie dlatego zobaczysz posągi Buddy nie tylko w świątyniach, ale w spa, studiach jogi, ogrodach i salonach na całym świecie. Przywołują uczucie „Ach, ciche schronienie”. Nawet ci, którzy nie praktykują buddystów, znajdują wartość w obecności posągu. Jest podobny do tego, jak obraz matki Teresy może inspirować współczucie powszechnie - statua Buddy inspiruje uważność i współczucie poza granicami kulturowymi.

3. Dziedzictwo kulturowe i edukacja: Dla ludzi w tradycyjnie buddyjskich krajach (takich jak Tajlandia, Japonia, Sri Lanka itp.) Posągi Buddy mają głębokie znaczenie kulturowe. Są częścią dziedzictwa kulturowego i tożsamości narodowej. Gigantyczne posągi Buddy (takie jak 15-metrowy gigantyczny Budda Kamakury w Japonii lub 71-metrowy wysoki Budda Leshan w Chinach) to miejsca światowego dziedzictwa UNESCO, które edukują i inspirują miliony odwiedzających. Te posągi są ważne dla celów edukacyjnych, wprowadzając nowe pokolenia i turystów do historii Buddy i osiągnięć artystycznych cywilizacji buddyjskiej. Posłuchają ciekawości: ktoś może zobaczyć posąg Buddy, a następnie czytał o tym, kim był Budda, tym samym rozpowszechniając wiedzę o jego naukach. Na Zachodzie wiele muzeów ma na wystawie posągi Buddy, odzwierciedlając wkład buddyzmu w sztukę światową i filozofię (na przykład muzeum może dowiedzieć się o stylu sztuki Gandhara Greco-Buddhist z posągu, który wygląda dziwnie hellenistyczna w stylu draperii).

4. Osobiste połączenie duchowe: na poziomie indywidualnym posiadanie posągu lub wizerunku Buddy może poczuć się w pobliżu osobistego nauczyciela lub przewodnika. Ludzie często rozwijają relacje nabożne lub osobiste z reprezentacją Buddy. W czasach emocjonalnego zamieszania można usiąść przed posągiem, modlić się lub mówić swoje serce, podobnie jak przed religijnym ołtarzem lub ikoną. Może to być głęboko pocieszające - ekstralizuje wyższe ideały, dzięki czemu można z nimi „dialog”. Na przykład osoba może zastanowić się: „Co Budda doradzałby w tej sytuacji? *”Podczas patrzenia na posąg, który pomaga im dojść do mądrego perspektywy. To użycie posągu jako lustra duchowego sprawia, że ​​jest to ceniony przedmiot w domu. Buddyści często mają ołtarz domowy z posągiem Buddy, w którym codziennie intonują lub oferują, utrzymując praktykę zintegrowaną z codziennym życiem.

5. Przypomnienie życia etycznego: Statua Buddy może również działać jako przypomnienie etyczne. Umieszczony w domu lub biurze, po cichu dochodzi do działania z uczciwością, cierpliwością i życzliwością - cechami Buddy. To bardzo przypomina sposób, w jaki niektóre gospodarstwa domowe mają inspirujące cytaty na ścianie; Budda Statua bez słowa: „Bądź współczujący. Bądź uważny. Zostań obudzony w sensie duchowym. ” Dla tych, którzy próbują włączyć zasady buddyjskie (takie jak nieokieszenie, prawdziwa mowa itp.) Do codziennego życia, widzenie wizerunku Buddy może przywrócić je do tych intencji, gdy pojawia się pokusa lub gniew.

6. Dobry feng shui i energia: w wielu azjatyckich gospodarstwach domowych (i coraz bardziej zachodnich zainteresowanych Feng Shui lub Vastu) posągi Buddy są umieszczone w celu przyciągnięcia pozytywnej energii i pomyślności. Na przykład wytyczne Feng Shui często sugerują umieszczenie Buddy w obliczu głównego wejścia do domu, aby pobłogosławić wszystkich, którzy wchodzą i zneutralizują negatywne wpływy. Uważa się, że śmiech Budda przyciąga dobrobyt i szczęście, gdy umieszcza się w południowo -wschodnim bogactwie domu lub firmy. Nawet poza formalnym Feng Shui ludzie anegdotycznie czują, że posiadanie posągu Buddy przynosi poczucie ochrony i szczęścia . Chociaż nie są to podstawowe nauki buddyjskie, odzwierciedlają popularną wiarę w posąg jako kanał dobrych wibracji.

7. Międzywyznani i uniwersalny urok: Budda, jako postać historyczna, jest powszechnie szanowany w różnych religiach dla jego mądrości. Znajdziesz posągi Buddy nawet w niektórych chrześcijańskich klasztorach lub świeckich centrach uważności, nie jako przedmiot kultu, ale jako symbol duchowego przebudzenia. W ten sposób posągi Buddy stały się rodzajem uniwersalnej ikony duchowej, podobnie jak joga (z korzeniami w hinduizmie) była powszechnie przyjęta. Ważna jest tutaj, że posąg może zainspirować ludzi z różnych środowisk do odkrywania medytacji, współczucia i samoświadomości bez poczucia, że ​​jest to sprzeczne z ich własnymi przekonaniami.

8. Wartość dekoracyjna i artystyczna: Wreszcie, nie ignorujmy, że wiele osób po prostu uważa, że ​​posągi Buddy są piękne. Spokojna równowaga, wdzięczne linie szat, delikatny uśmiech - to forma sztuki, która ewoluowała przez tysiąclecia. Włączenie posągu Buddy lub obraz do wnętrz jest trendem, ponieważ dodaje odrobinę Zen i elegancji. Podczas gdy należy zachować ostrożność, aby nie traktować świętego symbolu frywolnego, używanie go w wystroju często zwiększa zainteresowanie buddyzmem. Osoba może kupić obraz Buddy za jego wygląd, a następnie poczuć się poproszony o dowiedzieć się, co reprezentuje ta postać. W tym sensie estetyczna atrakcyjność posągów Buddy pomaga pośrednio propagować buddyjskie idee.

Biorąc pod uwagę wszystkie powody, jasne jest, że posągi Buddy mają trwałe znaczenie. Są to mosty między materialnym a duchowym, pomagając ludziom koncentrować się i przypominać głębsze wartości w życiu codziennym. Niezależnie od tego, czy w himalajskim klasztorze, czy w mieszkaniu na Manhattanie posąg Buddy promieniuje ponadczasowym przesłaniem nadziei: że pokój jest osiągalny, mądrość jest w środku, a wyzwolenie jest naszym prawem narodzin.

Następnie zajmiemy się często zadawanymi pytaniami, aby podsumować i rozwinąć kluczowe punkty na temat Buddy i powiązanych tematów.

Wniosek

Odkrywając, kim był Budda i niezliczone sposoby, w jakie jego dziedzictwo dotyka podmiotów takich jak astrologia, numerologia i symbolika zwierząt duchowych, zyskujemy bogatsze uznanie dla człowieka, jak i mitu. Gautama Buddha był prawdziwą osobą-poszukiwaczem prawdy, który wymieniał komfort na duchowe spełnienie. Jego przebudzenie przekształciło go w nauczyciela, którego wgląd w cierpienie i współczucie są ponadczasowe. Esencja jego przesłania jest prosta, ale głęboka: każdy człowiek ma potencjał do przebudzenia .

Od czterech szlachetnych prawd i ośmiokrotnych ścieżki do gobelis kulturowych, które wpadają w astrologię i symbolikę ludową w buddyzm, widzimy filozofię, która jest zarówno głęboko praktyczna, jak i nieskończenie przystosowana. Śmierć Buddy, naznaczona jego osiągnięciem parinirwany, oznacza kulminację jego podróży i trwałego wpływu jego nauk. Budda nie uczył o gwiazdach ani szczęśliwych liczb osiągania nirwany, ale rozprzestrzenianie się buddyzmu pozwoliło go na dialog z tymi zainteresowaniami, co pokazuje, że mądrość może nosić wiele kostiumów. Ostatecznie, niezależnie od tego, czy patrzymy na nasz horoskop, czy zachwycamy się świętą liczbą, buddyzm zachęciłby nas do połączenia ich z osobistą odpowiedzialnością i wglądem. Kosmos może na nas wpłynąć, ale nasze wybory i uważność definiują nas.

Trwałe obecność posągów Buddy w domach i przestrzeniach publicznych na całym świecie świadczy o powszechnym rezonansie obrazu pokoju przez Buddę. Te posągi są znacznie więcej niż sztuką dekoracyjną - zapraszają nas w chwilę bezruchu i refleksji za każdym razem, gdy je widzimy. Przypominają nam, abyśmy poszukiwali własnej „natury Buddy” , aby kultywować spokój pośród chaosu. Jak dyskutowaliśmy, traktowanie takich symboli z szacunkiem może poprawić nasze środowiska życia i pracy, być może naruszając nasze serca w kierunku cierpliwości, gdy jesteśmy sfrustrowani lub współczujący, gdy jesteśmy skłonni do gniewu.

W świecie, który często czuje się szalony i podzielony, postać Buddy oferuje delikatne antidotum. Jego historia uczy, że materialne bogactwo i moc nie są kluczem do szczęścia - zamiast tego zrozumienie naszego umysłu i traktowanie innych z życzliwością prowadzą do wewnętrznego bogactwa. Jego filozofia uczy, że wszyscy jesteśmy połączeni w sieci przyczyny i skutku; Nasze działania mają znaczenie i każdy z nas może być światłem na świecie, zmniejszając szkodę i zwiększając miłość.

Niezależnie od tego, czy zbliżasz się do Buddy jako nauczyciela historycznego, duchowego symbolu, a nawet międzykulturowego przyjaciela, jego życie i nauki mają nieocenione lekcje. Podróż Buddy z księcia do oświeconego mędrca pokazuje, że transformacja jest możliwa - przesłanie nadziei dla każdego, kto czuje się utknięty lub z bólu. Systemy, które ustanowił (takie jak społeczności monastyczne i techniki medytacji) dają praktyczne środki do pracy nad sobą. Bogate tradycje, które nastąpiły - od tybetańskich lamów czytających gwiazdy po lay, recytujące sutrę serca w pomyślne dni - ilustrują otwartość buddyzmu na integrację, o ile celowy cel: budzić się z ignorancji i żyć z mądrością i współczuciem.

Podsumowując, kim był Budda? Był człowiekiem, który stał się lustrem najgłębszej prawdy istnienia. W tym lustrze pokolenia widziały swój potencjał przebudzenia. Niech zrozumienie życia i dziedzictwa Gautamy Buddy zainspiruje cię na twojej ścieżce - gdziekolwiek może prowadzić pod dowolnymi gwiazdami, z dowolnymi symbolami przewodnicznymi - aby znaleźć swój wewnętrzny pokój i oświecenie.

Pamiętaj o słowach Buddy: „Atta Deepo Bhava” - „Bądź światłem dla siebie”. To wewnętrzne światło, po zapalaniu, może oświetlić świat.

Rozszerzone często zadawane pytania dotyczące Gautama Buddha

P1: Kim jest Budda?

Odp.: „Budda” ogólnie odnosi się do Siddhartha Gautama, założyciela buddyzmu. Był indyjskim księciem (urodzonym ~ 563 pne), który wyrzekł się swojego królewskiego życia, by szukać prawdy. Po latach medytacji osiągnął oświecenie i stał się znany jako „Budda”, co oznacza „oświecony”. Następnie spędził życie, ucząc drogi do końca cierpienia. Krótko mówiąc, Budda jest szanowanym nauczycielem duchowym - a nie Bogiem - który żył ponad 2500 lat temu i którego spostrzeżenia dały początek jednej z głównych religii świata. (Uwaga: „Budda” może również odnosić się do każdego, kto osiągnie oświecenie, ale Siddhartha Gautama jest ludem Buddy w tym kontekście).

P2: Czy Budda jest uważany za Boga w buddyzmie?

Odp.: Nie. W buddyzmie Budda nie jest Stwórcą Bogiem, ale człowiekiem, który zdał sobie sprawę z najwyższego celu duchowego. Często nazywany jest „niezwykłą istotą” lub doskonałym nauczycielem, ale buddyści nie czczą go jako wszechmocnego bóstwa. W rzeczywistości buddyzm jest nieteistyczny-nie koncentruje się wokół Boga. Sam Budda nauczał, że każda osoba musi dążyć do własnego wyzwolenia, a nie modlić się o wyższą władzę o zbawienie. Jednak buddyści czczą Budda z wielkim szacunkiem i wdzięcznością, podobnie jak w przypadku, gdy można uhonorować mądrego przewodnika lub postaci ojca. Przez wieki rozwinęły się praktyki oddania (intonowanie „Namo Buddha” , składanie ofiar itp.), Które dla osoby z zewnątrz mogą wyglądać jak kult. Ale podstawowym zrozumieniem jest to, że Budda był człowiekiem-choć oświeconym-a jego przykład inspiruje ludzi do kultywowania własnych cech podobnych do Buddy. Jak starannie to ujął Kanał Historii: „Założyciel religii, Budda, jest uważany za niezwykłą istotę, ale nie Boga . Słowo Buddha oznacza „oświecone”.

P3: Co oznacza słowo „Budda”?

Odp.: Budda dosłownie oznacza „obudzoną” lub „oświecony”. Pochodzi z sanskryckiego korzenia Budha , co oznacza „budzenie się” lub „wiedzieć”. Tak więc Budda to tytuł, a nie imię osobiste. Opisuje kogoś, kto obudził się z snu ignorancji i wyraźnie widzi rzeczywistość. Siddhartha Gautama zdobył ten tytuł po osiągnięciu oświecenia pod drzewem Bodhi. W tekstach buddyjskich inne postacie, które osiągają pełne oświecenie (takie jak niektóre przeszłość lub przyszłe Buddy), można również nazwać „Buddą”. Ale jeśli powiesz „Buddę”, prawie zawsze odnosi się do Buddy Gautama. Tytuł zawiera jego osiągnięcie-obudził się do prawdziwej natury życia (cierpienie, nietrwałość i nie-jaźń), a zatem stał się „Buddą”. Często ludzie wyjaśniają to jako „Buddha = Oświecony”.

P4: Jakie są cztery szlachetne prawdy?

Odp.: Cztery szlachetne prawdy to podstawowe zasady nauczania Buddy - zasadniczo buddyzm 101. Są:

1. Dukkha - Prawda cierpienia: życie obejmuje cierpienie, niezadowalaczowość lub stres. (Wszyscy doświadczamy narodzin, starzenia się, choroby, śmierci, oddzielenia od bliskich, nie otrzymując tego, co chcemy itp.)

2. Samudaya - prawda o przyczynie cierpienia: podstawową przyczyną cierpienia jest pragnienie i przywiązanie (napędzane przez ignorancję). Trzymamy się przyjemności i istnienia, co prowadzi do odrodzenia i frustracji.

3. Nirodha - Prawda o zaprzestaniu cierpienia: cierpienie może zakończyć się, gasząc jego przyczynę. Ten stan zaprzestania wszystkich pragnień jest nirwana - całkowite wyzwolenie i pokój.

4. Magga - Prawda ścieżki do końca cierpienia: istnieje praktyczna ścieżka do osiągnięcia tego zaprzestania: szlachetna ośmiokrotna ścieżka, która obejmuje właściwe zrozumienie, intencję, mowę, działanie, utrzymanie, wysiłek, uważność i koncentrację.

Zasadniczo cztery szlachetne prawdy są jak diagnoza medyczna i lekarstwo: Budda zidentyfikował chorobę (cierpienie), zdiagnozował jej przyczynę (pragnienie), potwierdziło, że lekarstwo jest możliwe (nirwana) i przepisał lekarstwo (ośmiokrotna ścieżka). Prawdy te są uważane za „szlachetne”, ponieważ wyzwala osobę, która je rozumie i praktykuje. Były tematem pierwszego kazania Buddy i pozostają kluczowe dla wszystkich gałęzi buddyzmu.

P5: Jak buddyzm postrzega astrologię i horoskopy? Czy Budda wierzył w astrologię?

Odp.: Tradycyjna doktryna buddyjska nie popiera astrologii jako czynnika wyzwolenia. Historyczny Budda zachęcał raczej do etycznego życia i uprawy mentalnej, a nie na powiązaniu przyszłości od gwiazd. W jednej sutrze ( kevatta sutta ) wspomina, że ​​mnisi powinni unikać „niskiej sztuki”, takich jak przewidywanie zaćmień, pogody lub fortuny, sugerując, że takie zajęcia nie prowadzą do oświecenia. To powiedziawszy, buddyzm w praktyce często pochłaniał lokalne tradycje astrologiczne. Wielu buddystów konsultuje się z astrologią kulturowo - na przykład sprawdzanie kalendarza księżycowego dla pomyślnych dat w celu organizowania ceremonii lub rozpoczęcia podróży. Buddyzm tybetański ma swój własny system astrologii powiązany z tantą Kalachakry, używany do analizy niedoboru czasu i cech osobowości, ale jest on uważany za świeckie naukowe pomocnicze dla Dharmy, a nie podstawowe nauczanie. Tak więc, chociaż sam Budda nie „uwierzył” w astrologię jako sposób na położenie kresu cierpienia, nie wolał też zaburzenia świeckich praktyk kulturowych. Postawa buddyjska jest ogólnie: astrologia może mieć jakąś światową użyteczność, ale nie należy być nią zarazowo związana. Twoja karma i działania są ważniejsze niż gwiazdy. W Azji Buddyjskiej znajdziesz szereg postaw - niektórzy mnisi wykwalifikowani w astrologii i inni, którzy je odrzucają. Jeśli czytanie horoskopu zapewnia osobisty wgląd bez powodowania przywiązania lub fatalizmu, buddyzm nie sprzeciwiłby się temu; Ale jeśli prowadzi to do lęku lub wymówek (np. „Cierpię, ponieważ Saturn jest w moim domu, nic, co mogę zrobić”), buddyzm zachęciłby skupienie się na tym, co możesz zmienić (twój umysł i działania). Podsumowując, buddyzm toleruje astrologię jako praktykę kulturową, ale utrzymuje, że ostateczna wolność wynika z samoświadomości i etycznego postępowania, a nie mechaniki niebiańskiej.

P6: Kim jest „śmiech Budda”, który widzę w sklepach? Czy to także Gautama Budda?

Odp.: Śmiech Budda nie historycznym Buddą Gautama - to właściwie inna postać o imieniu Budaj (Chińczyka) lub Hotei (Japończyka). Budaj był wesołym, wędrownym Monkiem Zen, który mieszkał w Chinach XVII wieku. Legendy mówią, że był reinkarnacją Maitreyi, przyszłego Buddy, który pojawi się w późniejszych czasach. Często jest przedstawiany jako łysy, gruby mnich z wielkim brzuchem, niosąc worek prezentów i szczęśliwą śmiech - stąd pseudonim „śmiech Buddha”. Ludzie Zachodu często pomylają go z Gautamą, ponieważ jest on również potoczny Budda, ale w ikonografii buddyjskiej są one wyraźne. Gautama (Shakyamuni) Budda jest przedstawiany jako szczupły i medytacyjne, podczas gdy Budaj/Hotei jest Rotund i Jolly.

Śmiech Budda jest symbolem szczęścia, obfitości i szczęścia w chińskiej kulturze. Ludzie często postawiają śmiech posągów Buddy w domach, przedsiębiorstwach i restauracjach na szczęście - mówi się, że jego brzuch przynosi bogactwo i radość. W chińskim folklorze buddyjskim natura Budaja reprezentuje ideę, że prawdziwe oświecenie przynosi radość i że wielka postać duchowa może być przystępna i kochająca. Niektóre świątynie buddyjskie mają posągi Budaju jako bodhisattva zadowolenia.

Tak więc, chociaż zarówno Gautama, jak i Budaj są „buddami” w szerokim sensie (Budaj jest uważany za wcielenie przyszłego Buddy), nie są tą samą osobą. Gautama Buddha uczył czterech szlachetnych prawd; Budaj nauczany przez przykład cnoty radości i hojności. Jeśli widzisz roześmiany posąg Buddy, ciesz się nim jako znakiem szczęścia i dobrobytu. Pamiętaj tylko, że jest to kulturowo Budda, ale nie Budda , który założył buddyzm. To rozróżnienie wyjaśnia zamieszanie, a także podkreśla bogatą gobelin figur: poważne, pogodne buddy i zabawne, śmiech, każdy z nich ma swoje miejsce.

P7: Dlaczego posągi Buddy mają tak długie eraiłów?

Odp.: Doskonała obserwacja! Wydłużone eraiłdzie na posągach Buddy są bardzo zamierzone. Istnieje kilka wyjaśnień: historycznie książę Siddhartha (Budda) nosił ciężkie złote kolczyki jako znak bogactwa i szlachty we wczesnym życiu. Kiedy wyrzekł się życia pałacowego, usunął te klejnoty, ale jego ułrzęe podmaki pozostały od lat noszenia ich. W ten sposób długie ułogi w sztuce przypominają nam, że wyrzekł się światowego luksusu - jego uszy są długie, ale puste, symbolizujące bogactwa, które poddał. Jest to znak jego wcześniejszego statusu i poświęcenia, który dokonał wyższego celu.

Symbolicznie mówi się również, że długie uraściowe ułaskawe reprezentują wielką mądrość i współczucie Buddy - słyszy krzyki świata swoimi wielkimi uszami, co wskazuje na jego dostosowanie do cierpień wszystkich istot. We wschodniej ikonografii długie uszy mogą oznaczać mądrą istotą, która słucha głęboko. Rozciągnięte płaty można również postrzegać jako symbol ciężaru duchowego - mądrość Buddy jest tak wielka, że ​​rozciągnęła jego uszy!

Kolejna perspektywa: niektórzy twierdzą, że długie płaty tworzą kształt miski wolnej od rąk (wyobraźnia, że ​​jego uszy mogą nosić miskę jałmużny), co oznacza, że ​​Budda jest zawsze gotowy do otrzymania i udzielania nauk lub błogosławieństw. Ale najczęstsze zrozumienie jest pierwsze: te długie uraści są przypomnieniem podróży Buddy od książęcego bogactwa do oświeconej prostoty. Co ciekawe, prawie wszystkie posągi Buddy mają tę funkcję, nawet w kulturach, w których długie uszy nie były lokalną praktyką, podkreślając jej symboliczne znaczenie.

P8: Jak mam umieścić posąg Buddy w moim domu? Czy można mieć taki jak wystrój?

Odp.: Absolutnie dobrze jest mieć w domu posąg Buddy, czy to do praktyki duchowej, czy wystroju, o ile traktujesz go z szacunkiem. Oto kilka wskazówek, jak umieścić w domu posąg Buddy:

• Pozycja: Idealnie umieść posąg na poziomie oczu lub wyższym - nigdy nie bezpośrednio na podłodze. Buddyści uważają za brak szacunku, aby umieścić obraz Buddy w niskim lub brudnym miejscu. Półka, kominek lub dedykowany stół ołtarzowy jest świetny. Jeśli siedzi na dolnym stole, wielu umieści posąg na szmatce lub uniesionej podstawie.

• Lokalizacja: Wybierz miejsce, które jest czyste i spokojne. Preferowany jest salon, studia lub róg medytacji. Unikaj na przykład obszarów takich jak łazienka lub bezpośrednio obok kosza na śmieci lub stojaka na buty. Wiele osób lubi stawić czoła posągu Buddy w kierunku głównego wejścia, więc „wita” cię, gdy wracasz do domu, przynosząc pozytywną energię lub po prostu dlatego, że to pomyślne, że Budda patrzy na gospodarstwo domowe. Skierowany na wschód (kierunek wschodzącego słońca) jest tradycyjny, jeśli to możliwe, ponieważ Budda siedział skierowany na wschód, aby medytować.

• Tło: Jeśli możesz, mieć tło, które jest proste lub przyjemne za posągu. Niektórzy stawiają za nim zwój lub dekorację halo. Chodzi o to, aby stworzyć mini-shrinową atmosferę. Możesz dodać świece, kadzidło lub kwiaty jako oferty przed posągiem (całkowicie opcjonalne, ale wielu uważa, że ​​to stwarza spokojną atmosferę i chwilę uważnej oferty każdego dnia).

• Wysokość i perspektywa: Statua Buddy powinna być umieszczona w sposób, w jaki znajduje się powyżej wysokości głowy podczas siedzenia (jeśli jest w obszarze medytacji). Ogólnie rzecz biorąc, unikaj umieszczania go na ziemi lub gdzie stopy wskazują bezpośrednio na niego. Na przykład w azjatyckich gospodarstwach domowych ludzie umieści je wyżej na półce na ścianie. Jest to z szacunku, uznając, że posąg stanowi podwyższony duchowy ideał.

• Intencja: jeśli używasz go jako wystroju, a nie sztuki buddyjskiej , to jest w porządku - nadal możesz okazywać podstawowy szacunek, tak jak dla każdej sztuki sakralnej. Nie umieszczaj go w miejscu, w którym można go łatwo przewrócić lub źle. Jeśli kiedykolwiek zdecydujesz się pozbyć posągu Buddy, uprzejmym sposobem jest darowizny lub, jeśli jest uszkodzone, zakopanie lub recykling z szacunkiem (zamiast rzucić go w śmieci).

• Energetyka: Z perspektywy Feng Shui uważa się, że posąg Buddy przynosi spokojne chi. Zaleca się umieszczenie go w salonie lub wejściu na dobrobyt (śmiech Budda często zbliża się do drzwi) lub w medytacji/przestrzeni jogi dla rozwoju osobistego. Unikaj sypialni dla dużych posągów - niektóre tradycje uważają, że nie szanuje się (spać) z stopami skierowanymi na święty obraz. Jeśli jest to mały posąg, jest to mniej problem, ale duże mogą być przechowywane w przestrzeni wspólnej.

Zasadniczo używaj zdrowego rozsądku i szacunku. Budda uczył współczucia i uważności, więc kluczowe jest umieszczenie jego wizerunku o tych intencjach. Jeśli poradzisz sobie z tym uprzejmie i trzymasz się go w dostojnym miejscu, dobrze sobie radzisz. I tak, wielu niebędących buddystami zachowuje posągi Buddy wyłącznie w celu uprawy atmosfery Zen-jest to ogólnie mile widziane przez buddystów, którzy uważają, że rozprzestrzeniają się subtelnie dobre wibracje Dharmy. Po prostu unikaj ekstremalnych scenariuszy (takich jak użycie głowy Buddy jako stołka ogrodowego lub wystroju w pobliżu nieodpowiednich miejsc), które w niektórych przypadkach spowodowały obrazę. Jeśli kiedykolwiek nie masz pewności, po prostu poproś praktykującego buddystę lub wykonaj szybkie przeszukanie etykiety Statu Buddha. Ale podążając za powyższym, oboje spodoba ci się spokój, który przynosi i honoruje to, co oznacza.

P9: Gdzie urodził się Budda i gdzie mieszkał?

Odp.: Budda, Siddhartha Gautama, urodził się w Lumbini Garden, który znajduje się w dzisiejszym Nepalu (w pobliżu granicy indyjskiej). Jego ojciec był przywódcą klanu Shakya, a ich stolicą była Kapilavastu (dokładna lokalizacja utracona, ale gdzieś w regionie granicy z Nepalu-India). Siddhartha dorastał w Kapilavastu w środowisku pałacowym. Po wyrzeczeniu się pałacu w wieku 29 lat podróżował i mieszkał na równinie rzeki Ganges w północnych Indiach - szczególnie w nowoczesnych obszarach Uttar Pradesh, Bihar i trochę do Nepalu. Kluczowe miejsca w jego życiu: osiągnął oświecenie w Bodh Gaya (w Bihar, Indie) pod drzewem Bodhi; dał swoje pierwsze kazanie w Sarnath w pobliżu Varanasi w Indiach; i zmarł w Kushinagar (w Uttar Pradesh, Indie). Podczas swojej 45-letniej kariery nauczycielskiej wędrował przez region Gangetic: miasta takie jak Rajgir (Rajagaha), Shravasti (Savatthi), Vaishali itp., Często przemieszczając się między nimi z porami roku. Podsumowując:

• Narodziny: Lumbini, Nepal.

• Wyrzeczenie i oświecenie: Bodh Gaya, Indie.

• Nauczanie: głównie region Middle Ganges w Indiach (Królestwo Magadha i Kosali).

• Śmierć: Kushinagar, Indie.

Te cztery miejsca (Lumbini, Bodh Gaya, Sarnath i Kushinagar) są dziś głównymi buddyjskimi miejscami pielgrzymkami. Budda w zasadzie spędził życie w obecnie północnych Indiach i południowym Nepalu - nigdy nie podróżował aż do południowych Indii ani poza Indiami. Dokładne daty jego życia są niepewne, ale prawdopodobnie żył około 80 lat, być może od około 563 p.n.e. do 483 pne (niektórzy twierdzą, że 480–400 pne; jest zasięg). Ten kontekst historyczny pomaga nam docenić, że buddyzm powstał w starożytnej indyjskiej sferze kulturowej.

P10: Co to jest „duch duchowy” w buddyzmie?

Odp.: Buddyzm nie ma doktryny osobistych „duchowych zwierząt” tak, jak robią to niektóre tubylcze lub szamańskie tradycje, w których przewodnik duchowy przyjmuje zwierzę. Jednak, jak omówiono wcześniej, buddyzm jest pełen symboliki zwierząt i historii, które nadają lekcje moralne i duchowe. Na przykład Budda w poprzednich życiu (Jataka Tales) urodziła się jako różne współczujące zwierzęta. To powiedziawszy, jeśli ktoś luźno używa „ducha ducha”, aby oznaczać zwierzę, które wydaje się duchowo związane lub zainspirowane, buddysta może powiedzieć, że ich duch duchowy jest czymś w rodzaju lwa (odwagi) lub słonia (dla cierpliwości i siły), ponieważ zwierzęta te są przykładem cech cenionych na ścieżce. W buddyzmie tybetańskim istnieją również postacie bóstwa ochronne z aspektami zwierząt (np. Lew śnieżny, ptak garuda), ale nie są to zwierzęta duchowe przypisane osobom; Są bardziej uniwersalnymi archetypami.

Warto wspomnieć o popularnej legendzie z chińskiego buddyzmu: dwanaście zwierząt zodiakowych (szczur, wół , tygrys itp.), Które odpowiadają latom narodzin - czasami ludzie nazywają ich zwierzę zodiaku jako przewodnika duchowego dla osobowości. Jest to bardziej astrologia/folklor niż nauczanie buddyjskie, ale w kulturach Azji Wschodniej (Japonia/Chiny) każda osoba ma zwierzę zodiaku z roku urodzenia, a w japońskim buddyzmie każdy zodiak jest związany z konkretnym Buddą lub Bodhisattwą. Na przykład, jeśli urodziłeś się w roku królika , twoim patronem może być Bodhisattva Manjushri. Tak więc w tym sensie można powiedzieć: „Moim buddyjskim zwierzęciem duchowym jest królik, a moim opiekunem jest Manjushri”. Jest to jednak interpretacja kulturowa.

Odpowiedzieć bezpośrednio: sam buddyzm nie przypisuje duchowych zwierząt. Zamiast tego uczy współczucia dla wszystkich zwierząt i często używa postaci zwierząt do uczenia ludzkich cnót. Współczesny buddysta może żartobliwie przyjąć koncepcję zwierząt duchowych osobiście (jak uczucie kierowania odpornością pająka lub wolności ptaka podczas refleksji nad Dharmą), ale to osobista adaptacja, a nie formalna praktyka. Najbliższą paralelą buddyjską jest być może idea, że ​​wszystkie istoty (w tym zwierzęta) mają naturę Buddy, co oznacza, że ​​każde zwierzę w twoim życiu może być „Buddy w przebraniu”, ucząc cię cierpliwości lub życzliwości. Traktowanie każdego zwierzęcia jako potencjalnie twojej matki w poprzednim życiu (wspólna kontemplacja tybetańska) z pewnością zmienia sposób, w jaki się z nimi odnosisz! Tak więc w buddyzmie, zamiast szukać duchowego zwierzęcia, stara się stać się tak kochającym jak pies, tak wytrwałą jak mrówka, tak spokojna jak łabędź - rozpoznając dobre cechy zwierząt i integrując je z naszą własną podróżą w kierunku oświecenia.

Aryan K Astro Doradca duchowy

Aryan K. jest doświadczonym astrologiem i oddanym członkiem zespołu w Deluxe Astrology. Z rozległym doświadczeniem w astrologii Aryan posiada dogłębną wiedzę w różnych dziedzinach, w tym znaki zodiaku, Tarot, Numerology, Nakshatra, Astrology Career, Analysis Kundli i prognozy małżeńskie. Jego pasja do rozwiązywania tajemnic kosmosu i zapewniania dokładnych spostrzeżeń astrologicznych uczyniła go zaufanym nazwiskiem w tej dziedzinie. Artykuły Aryana mają na celu oświecenie czytelników precyzyjnymi i praktycznymi wskazówkami astrologicznymi, zapewniając, że skorzystają ze starożytnej mądrości astrologii. Niezależnie od tego, czy szukasz jasności na temat swojej przyszłości, rozumienia swoich cech osobowości, czy podejmujesz świadome decyzje dotyczące swojej kariery lub relacji, wiedza Aryana jest tutaj, aby cię poprowadzić. Kiedy nie pisze, Aryan lubi gwiezdne i zagłębiają się w najnowsze badania astrologiczne, aby nieustannie poprawić swoją wiedzę i wiedzę w tej dziedzinie.

Zobacz pełną biografię

Astrologia Znaki zodiaku Tarot Vastu Numerologia Produkcja Małżeństwa Prognozowanie zachodnie Astrology Finance Astrology Astrology Nakshatra